Azerbaycan’dan Türkiye’ye geldikten sonra burada 3 çocuk annesi olan 30 yaşındaki Aysel Eshme, 3 yıldır çocuklarını göremiyor. Eshme, 1 Aralık 2017 yılında 9 aylık bebeğini öldüren erkek arkadaşını öldürdüğü için cezaevine girmişti. İnfaz kanunuyla birlikte cezaevinden müsaadeye çıkan Eshme, birinci iş olarak geride bıraktığı iki çocuğunu görmek için Konya’ya gitti lakin çocukların babası kendisine çocukları göstermedi. Eshme çocuklarını görmek için yetkililerden sesinin duyulmasını istiyor.

ÜÇ YILDA ÇOCUKLARININ SESİNİ İKİ SEFER DUYDU

Eshme, Türkiye’ye geldikten bir müddet sonra 3 çocuğu dünyaya geldi. Üçüncü çocuğu ise şimdi 9 aylıkken Eshme’nin erkek arkadaşı tarafından öldürüldü. 2017 yılında gözaltına alınıp mahkemeye çıkartılan Eshme’ye, mahkeme lideri, ‘Neden öldürdün?’ diye sordu. Eshme bu soruya, “Çünkü 9 aylık bebeğimi öldürmüştü” karşılığını vermişti. 16 yıl mahpus cezası alan Eshme 3 yıldır cezaevinde tutuluyordu, infaz maddesiyle birlikte müsaadeye çıktı. Cezaevinde kaldığı 3 yıl boyunca öbür iki çocuğunun sesini yalnızca iki sefer duyduğunu söyleyen Eshme, cezaevinden çıktıktan sonra birinci iş olarak eski eşini arayarak, “Lütfen çocuklarımı bana göster” dedi. Çocukların babası ise Eshme’nin bu talebini yerine getirmedi.

‘ÇOCUKLARIMI BAĞRIMA BASSAM ACISI DİNER BİRAZ’

Eshme’nin iki çocuğu şu an Konya’da babalarıyla yaşıyor. Eshme, geçtiğimiz günlerde karakola giderek çocuklarını görmek istediğini söyledi. Eshme bu süreçte yaşadıklarını şöyle anlattı: “Daha evvel de çocuklarımı görmek istedim ancak babaları tekrar buna müsaade vermedi. Bir kezinde, ‘Bana para gönder çocuklarını görürsün’ dedi. Bu kelamın üzerine annem, eski eşimin hesabına 150 dolar para yatırdı. Lakin yeniden de bana çocuklarımı göstermedi. Cezaevinden çıktıktan sonra polise gittim. Karakoldan çocuklarımın babasını arayarak, ‘Çocuklarını getir, görsün’ dediler. Lakin çocuklarımı tekrar getirmedi. Bu sefer de savcılığa gittim. Hiçbir yerden sonuç alamadım.”

Eshme yetkililere seslenerek, “Ben evlat acısı yüzünden cezaevine girdim. İki çocuğumu görsem, bağrıma bassam acısı diner biraz” diyor ve ekliyor: “Benim burada kimsem yok. Evlat acısı nedir bilirim. Evlat acısı yüzünden cezaevine girdim. İki çocuğumu bağrıma bassam tahminen acım diner. Düşünün üç yıl boyunca yalnızca iki sefer çocuklarımın sesini telefonla duyabildim. Ben bir anneyim. Buna yürek dayanabilir mi? Bir anne çocuklarını görmeden yaşayabilir mi? Hiçbir şey istemiyorum. Yalnızca çocuklarımı görmek istiyorum. Onları çok özledim…”

‘SEN EVLADINI ÖPMEYE KIYAMIYORSUN ANCAK…’

Eshme şöyle devam etti: “17 yaşında evlendim. Büyük oğlumla büyüdüm. Sonra iki evladım daha oldu. Dünyam evlat üzerine şurası benim. Çocuğum öldüğünde buz üzereydi. Onu koruyamamıştım. Mama, bez alacak param yoktu. Çalışmak için gittiğim yer bir baktım ki gazinoymuş. Ben bar, gazino bilmem. Daha evvel buralarda da hiç çalışmadım. Hayalim çocuklarımdı benim. Sen evladını öpmeye kıyamıyorsun sonra biri geliyor öldürüyor, sen çocuklarının yüzüne hasret kalıyorsun biri daha gelip çocuklarını sana göstermiyor. Çığlıklarım artık beni sağır ediyor. Ben onların anneleriyim. Çocuklarımın bana gereksinimi var. Yalnızca 1 dakika görmek istiyorum. Lütfen sesimi duyun…”

BABADAN KARŞILIK

Annelerine neden çocuklarını göstermediğini sormak için çocukların babasını aradık. Aldığımız cevap ise şöyle oldu: “Beni rahatsız etmeyin.”

Gazete Duvar